حس زيباي مادري

ديروز واسه چكاپ رفته بودم مطب خانم دكتر نصيري ( كسي كه شما رو به دنيا آورد ). پر بود از خانوم هاي باردار مطبش . ياد 2 سال پيش افتادم . كه هر ماه ميرفتم اونجا . از توي اتاقش صداي قلب ني ني هاي مختلف شنيده ميشد و ماماناي باردار كه با خوشحالي ميومدن بيرون و واسه نوبت بعدي وقت ميزاشت براشون منشي. دقيقاً خاطرات اون روزا واسم زنده شد. هميشه با كلي سئوال و دلواپسي ميخوابيدم روي همون تخت تا صداي قلبت و گوش بده . الهي قوربون اون قلب كوچولوت بشم صداش شبيه اسبي بود كه چهار نعل يورتمه ميرفت. شب قبل از زايمان ، زماني كه براي آخرين بار صداي قلبت و شنيدم هيچ وقت يادم نميره. يه حس هم خوب ، هم بد . نميدونستم فردا قراره چي پيش بياد . از طرفي خوشحال بودم كه بعد از 9 ماه سختي بالاخره ميبينمت و بغلت ميكنم. از طرف ديگه دلم براي تكون خوردنات ، حرفايي كه باهات وقتي توي دلم بودي ميزدم تنگ شده بود. نميدونستم ميتونم از پس مسئوليتي به اين بزرگي بر بيام ؟ همه اين فكرا در همون چند ثانيه از توي مغزم رد شد. ياد وقتي افتادم كه جواب سونوگرافي ها رو بهم ميدادن و با چه دقتي سعي ميكردم ببينم سرت كجاست ، دستت كدومه و كلي كنجكاوي هاي ديگه و قوربون صدقه هاي هميشگي . بار اول بهم گفتن 7 ميلي متر هستي . خدايا بزرگيت و شكر كه به من و امسال من همچين قدرتي دادي . قدرت آفرينش. خدايا ما تعداد محدودي انسان خلق ميكنيم اونم به خواست و اراده تو. و با تمام وجود دلبسته اش ميشيم. پس خوشبحالت كه اين همه بنده داري و خالقشوني . خدايا فكر نميكنم كسي بيشتر از تو عاشق باشه. دخترم اين و بدون فقط به خاطر تو نفس ميكشم . ( البته بعد بابايي ) . با قطره قطره اشكات اشك ميريزم و حتي دلم هم گريه ميكنه. و با تك تك لبخندات دوباره متولد ميشم. خدايا ممنونم . ممنونم كه منو لايق يكي از فرشته هات دونستي. خدايا ممنونم كه باعث شدي امسال براي دومين بار من هم به عنوان يه مادر توي اين دنيا زندگي كنم. 

مادري دارم آرام 

بي پروا از سكوت آبها 

شوقش از برگ درختان افزون

نگاهش لطيف تر انوار بهار

كلامش آفتاب ، صدايش باران 

مادري دارم كه خواندن نميدانست 

ولي درس زندگي آموخت 

آموخت كه چگونه گل را شاد كنم

عشق را بفهمم

دشت دل را خوشه خوشه پر كنم از شقايق

آموخت كه چگونه دوست بدارم زندگي را