پتوي چهل تيكه

اون قديم نديما منظورم توي خونه مامان بزرگامونه ، توي هر خونه اي حتما يه پتو كرسي يا پتوي چهل تيكه پيدا ميشد و من خودم هميشه ميگشتم تا اون پتو رو بكشم روم و بخوابم . آخ كه چه كيفي ميداد و كلي خوشحال بودم . اما ديگه از بس پتو هاي گلبافت و از اين قبيل اومده كه ديگه كسي توي خونه اش اين چيزا پيدا نميشه . خيلي وقته حسرت همچين پتويي رو داشتم . براي همين تصميم گرفتم همچين چيزي بدوزم . اولش خواستم با پارچه باشه اما ترسيدم كه نتونم درست و حسابي از پسش بر بيام آخه واقعا دوختنش سخته . ديدم بهتره كه ببافم با كاموا . از يازده تير شروع كردم كلي كامواي رنگي رنگي خريدم و شروع كردم . با اينكه خيلي هم وقت نميزارم روش اما خب پيشرفت خوبي داشتم . دارم يه رو تختي دو نفره با كاموا ميبافم . تا الان كه از نتيجه اش خيلي راضي هستم . بعدش هم ميخوام دو تا رو بالشتي ببافم و صد در صد يه دونه يك نفره رو هم براي ملودي خواهم بافت . خيلي شوق دارم براي درست كردنش و ديدن نتيجه كارم . خيليا كه شنيدن گفتن بابا برو آماده بخر . گفتم آخه همه لذتش به اينه كه هنر دسته اونم هنر دست خوده خودم . و نا اميدنشدم و نميشم و با همه سختيش اين كارو تموم ميكنم به اميد خدا . انشا الله عكسش رو هم خواهم گذاشت اما كي باشه معلوم نيست . فقط خواستم از روند كار نوشته باشم تا به يادگار بمونه . اين دوتا هنر دست هم براي ملودي بعد من ميمونه به يادگار . خودمونيما چقدر از خود ممنونم . نه ؟ همه اش دلم ميخواد ملودي كلي يادگاري و خاطره ازم داشته باشه . به اين فكر كنم ميگن خود شيفتگي . اما نه به خدا فقط دلم ميخواد همه چيز براش بزارم و يه جورايي در كنار تكنولوژي ، گذشته و اصالتش و هم داشته باشه و يادش نره كه اجدادش كي بودن و از چه چيزايي استفاده ميكردن . 

اين عكس مال اينترنته ها خواستم فقط پستم بي عكس نباشه